بازمانده‌ی دل‌گیرِ شب

من این‌جا نشسته‌ام و تنها باورم هنوز عشق است. تنها باوری که می‌خواهم از آن محافظت کنم و برای آن صبر کنم. می‌خواهم از آن در برابر آدم‌ها، دروغ‌ها، محافظت کنم. این تنها باور من است. این که من را، ما را، جهان را تنها عشق نجات خواهد داد. و من نمی‌خواهم که بگذارم آدم‌ها این تنها باورم را خراب کنند. 

دلم می‌خواهد هنوز چیزی در جهان وجود داشته باشد که قلبم را از جا بِکَنَد. حتی اگر آن چیز، خاطره‌ی یک ناکامی باشد. من از حجمِ تهیِ قلبم می‌ترسم. 

دوباره این‌جا می‌نویسم. چون که نمی‌توانم این‌جا را، این تنها پناهم را از خودم بگیرم.